Het idee dat wrijving een mogelijk ontwerpinstrument bij het inrichten van de publieke ruimte kan zijn is voortgekomen uit ons onderzoek naar klein publiek gedrag en wachten als publieke activiteit. Hinder hoort bij de stad en dus bij haar publieke ruimte: geen vitale stad zonder sociale wrijving. Sterker nog, de stad moet schuren omdat dit leidt tot meer interactie tussen individuele stadsbewoners. Wrijving leidt tot contact en contact leidt tot communicatie. Het zijn precies de terloopse sociale contacten die zich spontaan in de openbare ruimte voordoen, bij het wachten op de bus bijvoorbeeld, die de wisselwerking tussen vreemden stimuleren.
Kan wrijving een middel zijn om een meer dynamische publieke ruimte te bewerkstelligen? Zo ja, wanneer leidt wrijving tot (positieve) veranderingen in gedrag en wanneer tot irritatie?